Mucha jest tu przypadkową bohaterką, która w ramach projektu-wystawy „Lunchtime” przemieszczła się po mieście na śmieciarkach mpo nabierając cech ludzkich. Była więc muchą trochę uczłowieczoną, inteligentną, komentującą rzeczywistość, lub po prostu przyglądającą się światu. Wśród kilkunastu much była zatem mucha artysta, mucha killer, mucha-przeciętny zjadacz chleba, kura domowa, anorektyczka, itd.
Wystawa „Lunchtime” miała charakter w pewnym stopniu komiksowy, oparty na scenariuszu podróży much po mieście, ich spotkań w różnych miejscach Warszawy, zlotach
w zaplanowanych miejscach stolicy, codziennym przemieszczaniu się razem z pracującymi śmieciarkami.
Muchy jeżdziły na śmieciarkach w miejsca, gdzie nikt poza muchą z własnej woli się nie wybiera, ale też w reprezentacyjne miejsca miasta: ścisłe centrum stolicy, Rondo de Gaulla, Plac Teatralny, dziedziniec Pałacu Kultury i Nauki. Miejsca te dzięki temu mogliśmy zobaczyć z innej perspektywy, zmieniał się ich kontekst.
Głównym celem projektu „Lunchtime” była zmiana perspektywy widzenia, burzenie stereotypowych cech nadawanych miejscom, naruszenie funkcji im przypisanych; miejscom, przedmiotom, sytuacjom. Wejście ze sztuką tam, gdzie w świadomości społecznej jej nie ma, teleportowanie malarstwa w nieskażone malarstwem rewiry: wysypiska śmieci, osiedlowe zsypy, wszędzie tam, gdzie dojeżdżają śmieciarki podróżujące codziennie po mieście.
Projekt-wystawę urban art „Lunchtime” zobaczysz tu >>
